Opuszczenie – figura retoryczna zapowiadająca opuszczenie pewnego fragmentu wypowiedzi, często sugerująca od razu, co nie będzie powiedziane. Jedna z technik tworzenia ironii.
Przykłady
Jaka była - nie powiem, bo nie zechcesz mi wierzyć,
że chodziłem pijany jej urodą jak snem,
mało wtedy sypiałem; grzeszyłem jak należy:
do utraty sił, nocą i dniem.
(Edward Szymański, Do maleńkiej)
Próżnoś repliki się spodziewał
Nie dam ci prztyczka ani klapsa.
Nie powiem nawet pies cię jebał,
bo to mezalians byłby dla psa.
(Julian Tuwim, Na pewnego endeka co na mnie szczeka, fraszka będąca odpowiedzią na antysemickie ataki w polskiej prasie)