Antropopatia (gr. anthropopatheia = ludzkie odczuwanie) – figura retoryczna, szczególny rodzaj antropomorfizacji. Polega na przypisywaniu ludzkich cech i uczuć obiektom świata pozaludzkiego. W angielskich źródłach figura ta dotyczy przede wszystkim bóstw. Często spotykana polska definicja rozszerza zastosowanie antropopatii także na martwą naturę, zwierzęta, i rośliny.
Użycie antropopatii pozwala na przekazanie trudnej i abstrakcyjnej treści w przystępny sposób.
Przykłady antropopatii
Uspokoił się. Lecz kiedy wyciągnął rękę i spojrzał na nią w świetle, wzdrygnął się. Jego palce ociekały krwią.
- Bóg jest rozgniewany - wymamrotał. - Rozgniewany... krew zaczęła płynąć.
(Nikos Kazantzakis, Ostatnie kuszenie Chrystusa)
Przewaga Trojan, Greków bolała go strata,
Przeto się bardzo gniewał na swojego brata.
Zszedł z przepaścistej góry, a lasy i skały
Pod władcy Posejdona stopą się wstrząsały...
(Homer, Iliada)