Ekshortacja (łac. exhortātiō) – figura retoryczna polegająca na skłonieniu innych do działania poprzez groźbę, przestrogę, zachętę lub przyrzeczenie. W średniowieczu poprzez ekshortację pouczano wiernych o podstawowych chrześcijańskich prawdach wiary i obowiązkach.
Przykłady
Spotkał was ten zaszczyt niezmierny, że pierwsi pójdziecie do Królestwa i przestąpicie granicę rosyjskiego zaboru, jako czołowa kolumna wojska polskiego, idącego walczyć za oswobodzenie ojczyzny. Wszyscy jesteście równi wobec ofiar, jakie ponieść macie. Wszyscy jesteście żołnierzami. Nie naznaczam szarż, każę tylko doświadczeńszym wśród was pełnić funkcje dowódców. Szarże uzyskacie w bitwach. Każdy z was może zostać oficerem, jak również każdy oficer może znów zejść do szeregowców, czego oby nie było.
(Józef Piłsudski, Przemówienie do I kompanii kadrowej, 1914)
Nie może być wątpliwości co do jednego: albo przegramy tę wojnę – a to stanowiłoby koniec naszego narodu – albo wyjdziemy z niej zwycięsko – i tak się stanie! I to będzie początek naszego panowania nad Europą.
(Adolf Hitler w przemówieniu do oficerów i generałów, 1944)