Epanalepsa (gr. epanalepsis) – figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu danego elementu nie bezpośrednio, ale po innych wyrazach wtrąconych. Podtrzymuje ona ciąg wypowiedzi.
Przykłady
Konia, zawołał Rejent, stawię konia z rzędem
(A. Mickiewicz, Pan Tadeusz).
Typowym przykładem epanalepsy jest zaczynanie i kończenie zdania tym samym wyrazem:
Zostań Księżycu zostań
Pozłoć się jeszcze pozłoć
Trudne jest każde z rozstań
Licho ten świt przyniosło
(W. Dąbrowski, Zostań Księżycu)