Epifonem (gr. epiphonema = ozdobne zakończenie) – figura retoryczna polegająca na mocnym podsumowaniu wypowiedzi, wyrazistej puencie kończącej uprzednio przekazane treści. Jest to często zdanie wykrzyknikowe lub pytajne, wyrażające emocje autora.
Przykłady epifonemu
A ten karceres, tak mnie srodze znudził,
Żem się ze strachu porwawszy, obudził.
Chwała bądź Bogu i lepiej nam tymczasem,
Żeś ty nie królem, a ja nie prymasem.
(Ignacy Krasicki, Do Antoniego Krasickiego)
Może mu się co zdarzyło? może go napadli?
Szare piórka oskubali, srebrny głosik skradli?
To przez zazdrość! To skowronek z bandą skowroniątek!
Piórka - głupstwo, bo odrosną, ale głos - majątek!
Nagle zjawia się pan Słowik, poświstuje, skacze...
Gdzieś ty latał? Gdzieś ty fruwał? Przecież ja tu płaczę!
A pan Słowik słodko ćwierka: "Wybacz, moje złoto,
Ale wieczór taki piękny, ze szedłem piechotą!"
(Julian Tuwim, Spóźniony słowik)