Homoioptoton (gr. homoioptoton, łac. similiter cadens = podobieństwo kadencji) – figura retoryczna polegająca na zestawieniu wyrazów o podobnie brzmiących końcówkach deklinacyjnych (czyli wielokrotne i wyraźnie zauważalne powtórzenie pewnego przypadku gramatycznego).
Homoioptoton nie jest tożsamy z rymem, choć może nim być. Niekiedy podobieństwo końcówek deklinacyjnych nazywane jest tu rymem gramatycznym – w odróżnieniu od klasycznego, spotykanego w poezji.
Według niektórych definicji homoioptoton obejmujący słowa stojące na końcu członów i kolonów stanowi szczególny przypadek homoioteleutonu.
Przykłady
Wierzę w Ducha Świętego,
święty Kościół powszechny,
świętych obcowanie,
grzechów odpuszczenie,
ciała zmartwychwstanie,
żywot wieczny. Amen
(modlitwa z katechizmu Kościoła Katolickiego, końcówki deklinacyjne w bierniku)
Przerwał je starzec, trzęsąc wzniesioną prawicą:
Nie masz zgody, Mopanku, pomiędzy Soplicą
I krwią Horeszków; (...)
(Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz kup, końcówki deklinacyjne w narzędniku)