Porównanie – figura stylistyczna polegająca na zestawieniu dwóch zjawisk, które mają ze sobą jakąś cechę wspólną. Ich łącznikiem są najczęściej spójniki jak, jako, jakby, niby.
W mieście jak ryby tramwaje
A miasto jak studnia bez dna
A niebo jak żuraw, a niebo jak żuraw
Schyla się nocą i świtem i powstaje
Nad rybną studnią bez dna
(Wojciech Belon, Nocna piosenka o mieście)
Porównanie homeryckie
Ciekawą odmianą porównania jest rzadko już spotykane porównanie homeryckie, w którym drugi człon jest bardzo rozbudowany i stanowi osobną dygresję. Zazwyczaj przedstawione jest tu zestawienie zachowań ludzi ze zjawiskami przyrody:
Dwa stawy pochyliły ku sobie oblicza
Jako para kochanków: prawy staw miał wody
Gładkie i czyste jako dziewicze jagody;
Lewy, ciemniejszy nieco, jako twarz młodziana
Smagława i już męskim puchem osypana.
(Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz)